يك ماه پيش در پي خود سوزي يك جوان، براي اعتراض به رييس جمهور ديكتاتور و وضع معيشتي در كشور تونس، تظاهراتي بر پا شد كه مدت يك ماه به طول انجاميد و در نهايت امروز، رييس جمهور و دولت 24 ساله تونس سقوط كرد.
در اين مدت اوضاع تونس بي نهايت شبيه به ايران پس از انتخابات بود. جوانان و مردم معترض تونسي به خيابان ريختند، و با پليس امنيتي درگير شدند. به همان خشونتي كه گارد جمهوري اسلامي با مخالفان رفتار كرد روبرو شدند. گروه گروه بازداشت شدند و تمام فعالان حقوق بشري و سياسي زنداني شدند. و حتي در ميان نيروي گارد امنيتي تونس هم، مثل ايران لباس شخصي هايي باتوم به دست بودند كه به همان شكل به جان معترضان مي افتادند. اگر تصاوير اين اعتراضات را ديده باشيد(اينجا ببينيد)، قطعا ياد آن روز ها افتاديد.
اما با چشم پوشي از تمام اين شباهت هاي كامل، به يك تفاوت بزرگ بر مي خوريم. و آن اينكه تونسي ها توانستند رييس جمهور ديكتاتور را از كشور فراري داده و به سقوط دولتش برسند. آن ها يك ماه، هر روز شهر را به تعطيلي و اعتراض كشاندند، كشته و زخمي و دستگير شدند اما نترسيدند و بخاطر جان در خانه پناه نگرفتند. حتي شب ها هم به اعتراض خود ادامه مي دادند و تا 6 صبح در خيابان ها شعار مي دادند، به شكلي كه دولت براي حفظ آرامش به زوال كامل رسيده بود.
معترضان تونسي دقيقا به همان شدت معترضان انتخاباتي ما جراحت ديدند و گاز اشك آور و باتوم خوردند، و به سمت آنها شليك شد. اما در خيابان ماندند، و تا دولت را به دره پرتاب نكردند از پيشروي شان عقب ننشستند.
پس مي بينيم كه ما هم اگر واقعا مي خواستيم، و واقعا هدف مشخص و ثابتي در سر داشتيم، مي توانستيم به همين نتيجه برسيم. اينكه پس از كشته شدن چند نفر در خانه نشستيم و گفتيم، مي كشند، اين كه فايده اي ندارند، نمي شود، زنده ي ما مهم است، بهانه اي بيش نبود. زنده مهم بود؟ خوب الان كه زنده ايد، به كجا مي رويد؟ چه اتفاقي افتاد؟ جز اينكه باز برگشتيم به جاي قبل؟! اگر نشد بود، آنها هم نمي تونستند. شرايط ما و تونسي ها ثابت و يكي بود، اما شخصيت و استقامتمان يك دنيا فاصله داشت.
به زبان كوچه و خيابان: وقتي نمي توني يه كاري و انجام بدي بهتر اينه كه بگي: آقـــــا ما مال اين كارا نيسيـــم. گشـــــاديم. نه اينكه برگردي بيشتر ماله بكشي روش كه ما شيــــريم، ما مـــــوج خروشانيم، اما نشد ديگه، نـــ شــــ د.
ساده ترسیدیم و عقب نشستیم.
پاسخحذفساده ی ساده فراموشی و خاموشی...
شاعرانه عاشقانه عارفانه
پاسخحذفشرایط ایران و تونس در عین حال که از جهاتی شبیه به هم از سوی دیگر خیلی فرق داره/ جامعه جهانی از حرکت مردم توشن در مقابل زین العابدین بن علی حمایت کرد چیزی که تو جنبش مردم ایران عدم حمایتشون ضربه اساسی به مردم زد
پاسخحذفگاهی باید دید
پاسخحذفدرست زمانی که همه میدونن اما نمیبینن.
فقط یه جفت چشم مشکل رو حل میکنه
یک دقیقه سکوت به احترامه...
سلام پسر خوب
پاسخحذفاینبار تندتر نوشتی
همه به آنچه گذشت واقفیم
اما چنان به ما توهین میکنند که حتی از فکر کردن به آن هم می ترسند
همه کم آوردن
مشکله ما اینه که نمیدونیم دقیقا چی میخایم میریم جلو اونا پخ میکنن همه در میریم
باید هدف بشه یکی نه 100 که اگه این نشد اون یکی رو دنبال کنیم ما باید به یه چیر واحد فکر کنیم نه به راه در رو ها
مثل من عصبانی هستی امّا ، این خصلت ایرانی جماعت است . که کند باشد . که تا جانش حقیقتاً به لب نرسد ، لب باز نکند . که اوّل دو قرن ، یک سلسله ، یک جنگ ، یک فاجعه ، سکوت کند و بعد ، بی محابا فریاد بکشد
پاسخحذفنسبت جایی که ما هستیم به سال پنجاه و هفت دوست عزیز ، به جان خودم و خودت از 42-43 تجاوز نمی کند .
ما لعنتی ها همیشه ی تاریخمان صبور بوده ایم .
هنوز آنقدر نمی فهمیم
پاسخحذفکه نظرمان را به رخ بکشیم در باره ی پستت !
ممنونم عزیز !
علاوه بر تفاوت شرایط داخلی ایران و تونس مسئله مهم حمایت کامل روشنفکران عرب و جامعه جهانی از اقدامات مردم تونس بود.سرمقاله روزنامه القدس العربی بسیار جالب بود."ملت تونس متشکريم، تشکر مى‌کنيم از خون شهداى پاکى‌اى که ستون‌هاى اين پيروزى را بنا نهادند، تشکر از ارتشى که با ملت شد و به نظام ديکتاتورى و فاسد پشت کرد و ثبات و امنيت را بالاتر از هر چيزى دانست..."
پاسخحذفاون طور که من خبرها رو مرور می کردم مردم کشورهای عربی در کشورهای اردن و مصرو...از این اقدام حمایت کردن و حتی هیچ کشور عربی به خودش جرات نداد با این اقدام مخالفت کنه و همه ملت تونس را بهترین افراد برای تشخیص صلاحیت خودشون دونستند
نه...ما نترسیدیم...ما عقب نشینی نکردیم...!
پاسخحذفوحشی گری ها باعث شد این گوشه نشینی شد...!
دیدن مرگ جوون های مردم باعث شد دست بکشیم...!
ولی ما ترسو نیستیم...!!!
نگید...نگید...!هنوز امیدی هست...!
شاه زمانه ما هم خواهد رفت...!
----
ممنون از نظرت دوست عزیزم...!با اجازه لینکت می کنم...!
فعلا"...!
شما اهل سفر نیستی برادر!
پاسخحذفهنوز يه فكر قوي توي مردم ما شكل نگرفته هنوز حتي با يقين هم نميشه گفت كه ما اكثريت هستيم كتك زياد خورديم اما زيادي و كمي زور نيست كه وقتشو معلوم ميكنه يه اعتقاد بايد باشه كه فعلا نيست...
پاسخحذفچرا اتفاقا قصد نوشتن دارم
وقتی همه یکصدا نباشن همین میشه،آدم تعجب می کنه همین مردم بودن که 25 سال پیش انقلاب کردن؟!
پاسخحذفharfe shoma ta hadi ghabo0l
پاسخحذفvali age faghat mikoshtan kheili kho0b bo0d
bi sharafa ba khano0m haE k migereftan
......
Hamin yeki az dalilaye na paydar bo0dane jonbesh bo0d
یه جاهایی رو باهات موافقم..اگه میشد خفقان توی ایران رو با آزادی نسبی ای که توی تونس هست برابر دونست شاید مقایسه مون درست درمیومد..به نظر من فرق ما با تونسی ها توی برداشت متفاوتمون از مفهوم جنبش بود ..جنبش اونا همه جانبه بود در حالیکه ما در حال حاضر برای گرفتن حقمون و حمایت از جنبشمون فقط کامنت نویسی و غرغرهای توی تاکسی و نفرین کردن و ... رو عملا میتونیم انجام بدیم..و البته همون موقع هم از پس اصلی ترین کار که همون حضور و اتحاد همگانیه برنیومدیم.مشکل اینجاست که ما همیشه منتظریم..
پاسخحذفمنتظریم فلانی بیانیه بده منتظریم فلانی از زندان آزاد شه فلان آدم از اون سر دنیا بیاد و دست مارو بگیره همه اوضاع که روبراه شد بعد بیایم بگیم :ما هم هستیم .ما با شمائیم..