مــــــن

عکس من
روزنامه نگــــار، داستان نويس، بلـــــاگر، عكـــاس

۱۳۸۹ بهمن ۱۷, یکشنبه

بیــــست و هفتـــــم

آقا موســــوی و حــــاج کروبی نامه نوشتن به وزارت کشور و ازش درخواست اجازه تظاهرات بنابر بند فلان قانون اساســـی کردن.
مسلما این نامه انعکاس زیادی بین مردم و اینوریا و اونوریا داشته. حالا ما میایم یه چندتایی از اظهار نظرایی که امروز در یک گزارش میدانی به دست رسید براتون می نویسیم.
گروه اول- مردم جوگیــــر و های و هویی: ایول، رهبرامون پا شدن، حالا نوبت ماس که بلند شیم، ایندفعه می زنیم دهن مهن جمهوری اسلامی و آسفالت می کنیم. از همین الان : مرگ بر دیکتاتور، رای ما رو دزدیدن دارن باهاش پز می دن.
گروه دوم- نا امیدان و بی خیال شدگان: ای بابا، که چی؟ توپ این جمهوری اسلامی و تکون نمی ده. می رن خودشون و به کشتن می دن. نمیشه آقا، اگه می خواست بشه همون اول می شد. به فکر نون شبت باش.
گروه سوم- مردمی که چشمشان آب نمی خورد: از این مردم آبی گرم نمیشه. جیــــگر این کار و ندارن. خودشون و مچل کردن.
گروه چهارم- مفته خود دان ها و استفاده چی ها: ببینیم و تعریف کنیم. خلاصه می خوام ببینم ایندفعه این جنبش سبزیا چیکا می کنن دیگه. ببینیم می تونن نسل این جمهوری اسلامی بکنن راحت شیم.
گروه پنجم- شاس مغزها و عصر حجری ها: کی؟ چی؟ نامه به کجا؟ کی این نامه رو نوشته؟ موسوی کی بود؟ مگه کروبی و نگرفتن؟
گروه ششم- گوش سپردگان رهبری: تا آقا هست خیچ کس هیچ غلطی نمی تونه بکنه. جنبش سبز کارش پارسال با کمک امام زمان تموم شد.
گروه هفتم- دانشجویان و روشن فکران خیابان انقلاب: اگر ما بخواهیم به سمت یک نظام دموکرات حرکت بکنیم. باید برای این جنبش یک رهبر انتخاب بکنیم. که مانیفست این لیدر در اندازه بدنه قطور این جنبش پاپیولار باشد و بتوانیم هشت پایی به نام جمهوری اسلامی ایران را ساقط کنیم.
گروه هشتم- نظریه پردازهای عامی: ببین ما باید مثه مصر یهو بریزیم توی خیابون. بعد بریم میدون آزادی رو بگیریم و همونجا بمونیم، بخوابیم، نماز بخونیم، تا خامنه ای بره و نظام عوض شه. آره، راهش همینه.
گروه نهم - نون شب ندارها: بابا بگو پول کجاس. اینا که شام نهار و اجاره خونه واسه زن بچه نمی شه. این می ره اون میاد. به هر حال هر کی بیاد من باید اجاره خونه بدم. فرقی نداره.

اگه بخوام بازم بگم خیلی زیاد تر از این حرفاس. و مجموعه ی تمام این گروه ها می شن ملت شجاع و با فهم و انقلابی ایران که به چشم به هم زدنی می تونن با هم متحد شن و جنبش اعتراضی تشکیل بدن بعد فرداش هر کی دست به خشتک ابراز عقیده کنه، بر اساس نظام دموکراتیک.
به زبان کوچه و خیابان و ایندفعه خودتون برای من بنویسید ببینم چیکا می کنید؟!

۱۳ نظر:

  1. ما ایرانیها همیشه منتظرن یکی هستیم که بره و ما پشت سرش چشم بسته بریم.../

    پاسخحذف
  2. راستشو بخوای من خیلی دوست دارم خیابونا شلوغ بشه،همه چی عوض شه ولی هنوزم مطمئن نیستم 22 بهمن می خوام چی کار کنم؟ اصلن نمی دونم دوست دارم دقیقن چی بشه که خودمو براش آماده کنم!

    پاسخحذف
  3. همه ی گروه ها درست میگن.

    پاسخحذف
  4. گروههای واقعی و واقعیت تلخ!

    پاسخحذف
  5. ما ایرانیا مشکلمون اینه که به همه چی از یه منظر بیرونی نگاه میکنیم فکر میکنیم مثلا این که داریم میگیم ایرانیا اینطوری ان شامل همه میشه غیر خودمون.
    تا وقتی اینجوری فکر کنیم هیچی درست نمیشه.

    پاسخحذف
  6. سلام
    من آمادم که برم

    پاسخحذف
  7. بابا جون انقلاب کردن که زورکی نیست . باید اینقدر جونت به دهنت بیاد که شب وسط خیابون خوابیدن رو ترجیح بدی به توی خونه زیر پتو !!! هر وقت اون جوری شدیم انقلاب هم میکنیم .هیچ کس هیچ جا با دو تا قلقلک انقلاب نکرده که ما دومیش باشیم !!

    پاسخحذف
  8. من اگه اونجا بودم نگاه میکردم به شرایط و طبق سنت ایرانی دقیقه نود تصمیم میگرفتم

    پاسخحذف
  9. نه اینکه من ستون پنجمی باشم ها .. نه!
    ولی مگه واسه تظاهرات علیه یه نظام باید از نظام اجازه گرفت ؟
    نه اینکه شاس باشم ها .. ولی مگه کروبی رو نگرفتن؟

    پاسخحذف
  10. آقا مگه ميشه يادم نباشه؟
    مگه ميشه نويدو يادم بره؟
    رفيقمي ارث مي‌بري ازم

    پاسخحذف
  11. هر فرصتی غنیمت است. باید تکان خورد. پس نقدن گزینه ی یک، هفت و هشت.

    پاسخحذف