هشــــــتم

آقـــــــا، جون تو هر كي هر كيه...
نگـــــا! يه سري رو همينجور به سبك خيــــــاري گرفتن انداختن ايـــــن تو. بعد ايـــــن يارو تو نماز جمعه مياد مي گه: به اين زندانياي سيـاسي مرخصي ندين و اين حرفا. ايــــــــن هام داد مي زنن الــله اكبر الــــله اكبر، كه يعني آره، آقا جنـــدتي درست مي گه. از اون ور دادستان تهران ميره به جندتي ميگه حاجي بيا بينم چي ميگي از اون بالا واسه خودت. بعد يه جلسه مي ذارن دادستان ميگه: من در مورد مرخصي ها به جندتي توضيح دادم. گفتم كه حاجي اين مرخصي ها بره زندانيا دستور العمل شدس، واسه خودش قانون داره. حالا درسته كه ما اونقدام بهش عمل نمي كنيم، اما نمي شه كه كلا مرخصي نداد. بعد جندتي ميگه اِ اينجوريه پس، من نمــــــي دونستم. بعدش هم پا ميشه مي ره...
آقــــــــا، اصلا ما مي گيم اين يارو جندتي نمي دونسته، يعني اون همه آدم كه الله اكبر مي گنم نمي دونستن؟ دِ آخه نمي شه كه، يعني ما يه با سواد نماز جمعه برو نداريم؟ يا اينكه اصلا مهم نيس اون يارو از اون بالا داره چي ميگه، هر چي گفت بايد پاييــــنيا داد بزنن الله اكبر. آقـــــا اصلا اين چيزا به الله ي كه اكبره چه ربطي داره؟ يكي يه كاري كرده، يكي ديگه خوشش نيومده انداختش زندون، چرا مي دوزينش به خدا؟
همينه ديگه جون آقــــــا كه مي گم هر كي هر كيه...
_______________________________
اينم مقاله ي دوم من در روزنامه ي ملت ما(صفحه ي فناوري اطلاعات) با فرمت PDF- كليك